Πολλά άτομα θέτουν το δίλημμα στον εαυτό τους, αν θα πρέπει να κάνουν μία ανοιχτή ή κλειστή ρινοπλαστική. Μάλιστα, για πολλούς υποψηφίους για ρινοπλαστική, αυτό αποτελεί το πιο πολύπλοκο δίλημμά τους.
Ας δούμε όμως πρώτα, τις δύο μεθόδους και τις διαφορές μεταξύ ανοιχτής και κλειστής ρινοπλαστικής:
Στην ανοιχτή ρινοπλαστική
Οι τομές γίνονται μέσα στη μύτη, αρκετά κοντά στο εξωτερικό μέρος των ρουθουνιών, καθώς και μία τομή στη στυλίδα (πρόκειται για το κάθετο μέρος της μύτης που βρίσκεται ανάμεσα στα δύο ρουθούνια). Η τομή στη στυλίδα, είναι εξωτερική.
Ο χειρουργός, μέσω αυτών των τομών μπορεί να αποκαλύπτει και να έχει άμεση ορατότητα σε σχεδόν όλο το σκελετό της μύτης.
Επίσης, οι χειρισμοί διόρθωσης του σκελετού διευκολύνονται πολύ.
Στο τέλος της ρινοπλαστικής, γίνονται συρραφές στα σημεία που υπάρχουν οι τομές. Μετά από καιρό, τα μεν σημεία που βρίσκονται μέσα στη μύτη δεν φαίνονται, ενώ η τομή στη στυλίδα, επουλώνεται συνήθως πάρα πολύ καλά, με τρόπο που γίνεται εξαιρετικά δυσδιάκριτη.
Στην κλειστή ρινοπλαστική
Συνήθως γίνονται περισσότερες τομές απ’ ό,τι στην ανοιχτή, αλλά αυτές βρίσκονται όλες μέσα στη μύτη. Μέσω αυτών των τομών, ο χειρουργός διορθώνει το σκελετό της μύτης.
Η ορατότητα είναι πολύ πιο περιορισμένη σε σχέση με αυτή της ανοιχτής ρινοπλαστικής και για το λόγο αυτό ο πλαστικός χειρουργός λειτουργεί κυρίως μέσω της ψηλάφησης. Κάποια ορατότητα βεβαίως υπάρχει στα στοιχεία που αποτελούν το σκελετό της μύτης, αλλά αυτή είναι σαφώς περιορισμένη σε σχέση με αυτή της ανοιχτής ρινοπλαστικής. Επίσης, δεν υπάρχει καθόλου απευθείας ορατότητα στην κορυφή της μύτης.
Ανοιχτή ή κλειστή ρινοπλαστική; Βασικοί παράγοντες επιλογής
Επομένως, τίθεται το ερώτημα ποια μέθοδος ρινοπλαστικής είναι καλύτερη, η ανοιχτή ή η κλειστή ρινοπλαστική. Βεβαίως, καθαρή απάντηση δεν υπάρχει πάνω σε αυτό κι όλα εξαρτώνται από διάφορους παράγοντες. Οι βασικοί παράγοντες, από τους οποίους θα εξαρτηθεί, είναι το είδος του προβλήματος που υπάρχει στη μύτη αφενός και η εμπειρία του πλαστικού χειρουργού αφετέρου.
Το είδος του προβλήματος της μύτης
Αναφορικά με το είδος του προβλήματος και την επιλογή της κατάλληλης τεχνικής, ισχύουν τα εξής:
Στην κλειστή ρινοπλαστική, ο χειρουργός έχει αρκετές δυνατότητες όσον αφορά στη ράχη της ρινός, δηλαδή τα άνω 2/3 της μύτης, αλλά έχει λίγες δυνατότητες όσον αφορά το ακρορίνιο, δηλαδή το κάτω 1/3 της μύτης. Εάν λοιπόν στο ακρορίνιο δεν χρειάζονται χειρισμοί, τότε και μόνο με την κλειστή ρινοπλαστική ο χειρουργός μπορεί να φέρει ένα καλό αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά βέβαια, ακόμα και στο πάνω μέρος της μύτης, με την ανοιχτή ρινοπλαστική η δυνατότητα χειρισμών είναι καλύτερη. Εάν το πρόβλημα αφορά στο κάτω 1/3 της μύτης, τότε η κλειστή ρινοπλαστική ίσως δεν είναι καλή ιδέα.
Στην ανοιχτή ρινοπλαστική, ο πλαστικός χειρουργός έχει τη δυνατότητα να βάλει πολύ περισσότερα ράμματα, να βάλει μοσχεύματα με μεγαλύτερη ευκολία και τέλος, να έχει μία πολύ καλύτερη εικόνα του τελικού αποτελέσματος. Δηλαδή, με άλλα λόγια, το τελικό αποτέλεσμα είναι πιο προβλέψιμο.
Εάν πρόκειται για διορθωτική ρινοπλαστική, τότε οι απαιτήσεις σε σωστούς και ακριβείς χειρισμούς, είναι πολύ μεγαλύτερες. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η ανοιχτή ρινοπλαστική θεωρείται υποχρεωτική. Το μεγάλο δηλαδή πλεονέκτημα της ανοιχτής ρινοπλαστικής, είναι ότι υπάρχει πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα χειρισμών για τον πλαστικό χειρουργό και ότι το αποτέλεσμα είναι πολύ πιο προβλέψιμο. Από την άλλη πλευρά όμως, η ανοιχτή ρινοπλαστική έχει μεγαλύτερο χρόνο αποθεραπείας, δηλαδή το πρήξιμο στη μύτη μπορεί να διαρκέσει περισσότερο. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι το άτομο δεν είναι παρουσιάσιμο στο περιβάλλον του. Συνήθως, όπως και στην κλειστή ρινοπλαστική, 10-15 ημέρες είναι αρκετές για να παρουσιαστεί κανείς στο περιβάλλον του χωρίς να αντιληφθεί κάποιος ότι έχει κάνει μία επέμβαση στη μύτη. Παρόλα αυτά όμως, στην ανοιχτή ρινοπλαστική, η μύτη αργεί πολύ περισσότερο να πάρει το τελικό της σχήμα.
Η πείρα του πλαστικού χειρουργού
Αναφορικά με την πείρα του πλαστικού χειρουργού, καλό θα ήταν να επιλέξετε ένα γιατρό ο οποίος έχει τη δυνατότητα να κάνει και ανοιχτή και κλειστή ρινοπλαστική. Πολλοί πλαστικοί χειρουργοί, υποστηρίζουν ότι και με την κλειστή ρινοπλαστική είναι αρκετά εξοικειωμένοι, ώστε να μπορούν να φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Από την άλλη πλευρά βέβαια, όσοι χρησιμοποιούν και τις δύο μεθόδους, καταλήγουν στο ότι με την ανοιχτή ρινοπλαστική έχουν πιο προβλέψιμα και ικανοποιητικά αποτελέσματα.
Από τη στιγμή βέβαια, που ο τελικός στόχος είναι το σωστό σχήμα της μύτης, ίσως ο χρόνος αποθεραπείας παίζει δευτερεύοντα ρόλο.
Ουλή - Σημάδι
Ένα άλλο μειονέκτημα, που αναφέρουν ορισμένοι, είναι αυτό της εξωτερικής τομής στη στυλίδα. Αυτό το δίλημμα όμως, δεν είναι ιδιαίτερα βάσιμο, διότι στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, η περιοχή αυτή κάνει τόσο καλή επούλωση, που το σημάδι είναι σχεδόν αόρατο. Ακόμη και στις λίγες περιπτώσεις όπου η επούλωση δεν θα είναι τόσο καλή και πάλι βρίσκεται σε σημείο που δεν φαίνεται. Είναι πολλές οι φορές που η επούλωση είναι τόσο καλή που ακόμη και αν κανείς ψάξει με λεπτομέρεια το σημείο αυτό για να βρει το σημάδι, ίσως δεν θα μπορεί να το βρει.
Ανοιχτή ή κλειστή; Η απόφαση
Επομένως, ως δίλημμα μεταξύ ανοιχτής και κλειστής ρινοπλαστικής, θα πρέπει κανείς να μη σταθεί τόσο στο θέμα του σημαδιού, αλλά περισσότερο στο θέμα του χρόνου αποθεραπείας. Δηλαδή, θα πρέπει να αποφασίσει εάν προτιμάει ένα πιο προβλέψιμο αποτέλεσμα σε αντάλλαγμα μεγαλύτερου χρόνου αποθεραπείας.